de toonbank

Componiste Mireille Capelle ontwikkelde de afgelopen jaren Architectures Sonores; klankconstellaties die specifieke momenten in haar artistieke reis vastleggen. Door omgevingsgeluiden te combineren met klassieke instrumenten, nodigen deze architecturale composities luisteraars uit om de vaak over het hoofd geziene muzikaliteit van zowel architectuur als natuur te verkennen. Capelles aanpak onthult hoe geometrische vormen en natuurlijke elementen zoals bloemen en bomen hun eigen resonanties met zich meedragen, liederen die vaak door de menselijke waarneming worden vergeten. Met deze werken stimuleert ze een hernieuwde betrokkenheid bij tijd en omgeving, en geeft ze onze auditieve ervaring van de wereld een nieuwe vorm.

In haar nieuwste Architectures Sonores; Scarabée d’Or gebruikt ze klank als lens. Het legt de kunst in het museum niet vast en het vertaalt ze niet in muziek; het filtert ze. Zittend, luisterend, schuif je een ander tempo in: randen rekken uit, oppervlakken blijven hangen, details stapelen zich op. Er komt niets bij, en toch verandert de timing van wat je ziet. Scarabée d’Or stelt een minimaal protocol voor: zitten, luisteren, kijken. Scarabée d’Or loopt in een continue lus. Duur is hier het medium, niet de maat. Geen opbouw, geen finale. Alleen waarneming spelend met de tijd.